LJILJANI, cveće za prave poznavaoce

LJILJANI, cveće – Želeći da njegov sin, Herkules postane besmrtan, grčki bog Zevs ga je, dok je njegova žena Hera spavala stavio na njene grudi da ga podoji. Kada je Herkules završio podoj, nekoliko kapi mleka se prosulo Svemirom, a legenda kaže da je od njih nastao Mlečni put, a od preostalih kapi koje su pale na zemlju cvet ljiljan.

Ljiljani su najzastupljeniji u Aziji i Severnoj Americi, mada ih ima i u Evropi. Prema istorijskim podacima, za ovaj cvet su znali i Asirci i Egipćani, kao i Stari Grci i Rimljani. Pored toga što je ukrašavao baštu, pojedini njegovi delovi su korišćeni i za pravljenje lekovitih melema. U to doba najpoznatija vrsta je bio Lilium candidum, koga danas znamo kao Marijin ljiljan.

Početkom 19. veka Stefan Enliter, austrijski botaničar je izvršio prvu sistematiku ovog cveta. Nakon njega brojni istraživači su se posvetili njegovom izučavanju. Otkrivene su brojne nove vrste, naročito na tlu Azije, koje su se kasnije prenele na evropski kontinent.

Za početak proizvodnje i razmnožavanja ljiljana uzima se 1905. godina kada je Kraljevski ljiljan (Lilium regale) prenet u Evropu. Samo 20 godina kasnije, istraživač Vilson je izvršio još jednu sistematizaciju i dodao joj botanički opis otkrivenih vrsta ljiljana na tlu Azije, koja se i danas smatra važećom.

LJILJANI, cveće za prave poznavaoce

Krajem 19. veka u Engleskoj su stvoreni prvi hibridi ljiljana. I od tada se proizvodnja ovog cveća povećava. Najveći svetski proizvođač je Severna Amerika, a odmah za njom slede Japan i Holandija.

Ovaj prelepi cvet opojnog mirisa se može gajiti i u bašti i u saksiji. Prosečne visine je od 50 do 80 centimetara, a pojedine vrste mogu biti više i od jednog metra. Boje cvetova se kreću od: bele, žute, do narandžaste, crvene…

Ima sedam osnovnih vrsta ovog cveta, uz brojne podvrste, a poslednjih godina je sve više hibridnih vrsta.

Porodica: Liliaceae
Rod: Lilium

Razmnožavanje

• generativno: semenom
• vegetativno:

1. odvajanje mladih od starih lukovica (u septembru, oktobru i aprilu)
2. odvajanjem ovojnih ljusaka (odvajaju se cele godine)
3. vazdušne lukovice (skidamo male lukovice sa stapke i sadimo, za tri godine razvijaju se snažne lukovice)

Što se dubine sadnje tiče to je jednostavno, visina lukovice + njene dve visine, jer su stabljike jako visoke, pa ako je plitko posađena lukovica hoće da se usled težine cvetova nakrivi, a i zbog opstanka na ovim ovakvim minusima.

 izvor PSSS